Welkom op het blog over mijn diabeteshulphond. Een diabeteshulphond alarmeert mensen met diabetes voor een naderende hypo of hyper. De meeste mensen met diabetes voelen dit zelf erg goed aan, maar niet iedereen. Sinds een jaar of 5 voel ik dit totaal niet meer of veel en veel te laat. Wat ik ook heb geprobeerd, mijn natuurlijke alarm voor hypo's en hypers is weg en blijft weg.
Dit kan leiden tot gevaarlijke situaties en bovendien zijn al die zware hypo's en hypers een aanslag op je lijf.
Gelukkig heb ik in 2009 kennis mogen maken met Stichting Paqo. Zij leiden o.a. diabeteshulphonden op. Echte life-savers!
Op dit blog kan je volgen wat Shaina en ik zoal meemaken.
Veel leesplezier.

donderdag 3 november 2011

Nieuwsflits; beveiliger neemt taak diabetes hulphond over

Zucht.......
Nog nooit ben ik in het ziekenhuis aangesproken op het feit dat mijn diabetes hulphond me in de gaten houdt tijdens bezoekjes aan de specialist. Tot eergisteren. Op weg naar mijn afspraak met een specialist (ondanks de drukte in de stad mooi op tijd.......) worden Shaina en ik tegengehouden door een beveiliger van het ziekenhuis. Niet omdat de meneer in beveiligersuniform wilde weten wat voor een hulphond het was, of dat Shaina een doodle of een poedel is, nee.... Van de meneer mochten we niet het ziekenhuis verder in, totdat de afdeling waar ik moest zijn kenbaar had gemaakt dat we welkom waren (...............).
Dit protocol was helaas slechts alleen bij deze beveiliger bekend, want we hebben een kwartier moeten wachten. In dat kwartier zijn er diverse telefoontjes gepleegd. Daar sta je dan. De minuten glijden voorbij en alle tijdwinst die ik had gehad door de echte drukte in de stad te vermijden verdampte als sneeuw voor de zon. Sterker nog, deze keer zou ik veel te laat op mijn afspraak verschijnen (oké, vaak is het andersom, maar ik voel me niet prettig als ik te laat kom). Gelukkig kon ik dat gevoel wat wegstoppen door de beveiliger met zijn protocol de schuld te geven. Terwijl hij een andere beveiliger liet bellen, bleef hij bij ons staan (stel je voor dat die mevrouw met hond er vandoor zou gaan). Hij vertelde dat er wel eens mensen waren die bijvoorbeeld met een chiwawa op de arm het ziekenhuis inliepen. Duh..... wat een vergelijking (tenzij de chiwawa een hulphond is natuurlijk, herkenbaar aan zijn dekje). Shaina loopt netjes onder dek, ik heb haar hulphond id-pas bij me, voor iedereen is het duidelijk dat ze een hulphond is.........  Haar eerste taak is echt niet om me gezelschap te houden. Heb dat de beste man ook uitgelegd. Hij wilde niet luisteren, want hij zat met zijn hoofd bij het protocol. Na een kwartier wisten we allemaal wat ik al veel eerder wist, maar helemaal niet bij stil had gestaan; ik én Shaina waren welkom op de poli van de specialist. We mochten doorlopen, maar de volgende keer moest de sevretaresse van de afdeling of poli wel eerst aan de beveiliging melden dat er een hulphond welkom was om samen met mij een arts of afdeling te bezoeken.

De irritatie bleef hangen en ik besloot om navraag te doen, melding te maken of een klacht neer te leggen dat het protocol niet werkt en dat het de omgedraaide wereld is. De mevrouw die ik aan de telefoon had vond het ook wel erg bijzonder, maar verzocht me om mijn verhaal digitaal in te dienen. Braaf gedaan. En vanmiddag belde er iemand van de beveiliging of iemand die er over ging me op. Helaas werd er niets rechtgezet of gezocht naar een oplossing. De enige oplossing die er kwam was dat elke keer als ik in het ziekenhuis ben met hond dat van te voren kenbaar gemaakt moet worden aan de beveiliging door de afdeling of de specialist. Want een hond is niet hygiënisch en zou op grond daarvan kunnen worden geweigerd. Hellup! Ik betreed alleen een spreekkamer in een ziekenhuis dat bol staat van bacteriën en virussen ! Ik neem Shaina echt niet mee een operatiekamer op! (In Rijnstate Zevenaar hebben ze al moeite met een huisvlieg, dus daar kan ik me iets bij voorstellen). Op de plekken waar Shaina mee naar toe gaat, kan iedereen komen, met of zonder infecties of rare ziekten...... Mijn hele riedel over de rechten en plichten van hulphonden enz enz. enz. hielpen niet, want protocol is protocol en de veiligheid van patiënten staat voorop (?..........). Het enige dat we bereikt hebben voor mijn geduld en hum op waren was dat er (ook door een jurist) nog eens naar het protocol wordt gekeken en dat er wordt gekeken of het werkbaarder kan worden gemaakt. Alleen kon hij niet beloven op welke termijn.............
De meneer wist mij ook nog te vertellen dat als Shaina niet welkom was, ik Shaina af zou mogen leggen (wat een nare woorden) in het beveiligingshok, met een bakje water. Dan kon een beveiliger mij "escorteren" naar de wachtkamer. Die zou dan dus haar taak overnemen. Goed nieuws dus; er lopen getrainde beveiligers rond die je bloedsuikers in de gaten houden! Ik zou zeggen; bel het journaal, dit is een wereldprimeur!

Zal vast deel 1 achter de titel zetten, want dit wordt vervolgd. En nu ga ik me er niet meer druk over maken, anders moet Shaina (of de beveiliger i.o. aan het werk). Hyperdepiep!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten